Pistolet maszynowy opracowany przez inż. Wacława Zawrotnego i Seweryna Wielaniera.
Produkowany w warunkach konspiracyjnych w Polsce podczas okupacji niemieckiej.
W 1942 r. Wacław Zawrotny zaproponował dowództwu Armii Krajowej opracowanie pistoletu maszynowego dostosowanego do seryjnej produkcji w warunkach konspiracyjnych. Wspólnie z Sewerynem Wielanierem opracowali projekt broni, przy produkcji której można było wykorzystać technologie dostępne w warsztatach rzemieślniczych. Dlatego w Błyskawicy części były łączone za pomocą gwintów hydraulicznych i wkrętów.
Bechowiec
Polski pistolet maszynowy opracowany i produkowany przez Henryka Strąpocia i grupę osób z Ostrowca. Produkowany w warunkach konspiracyjnych, od lata 1943 do lipca 1944. Wyprodukowano ok. 11 szt. Pistolety były używane przez żołnierzy Batalionów Chłopskich, od których pochodzi skrót nazwy umieszczonej na broni.
Bechowiec-1 posiadał zwartą konstrukcję, małe wymiary i korzystny rozkład mas. W jego konstrukcji zastosowano wiele rozwiązań dość wyrafinowanych w porównaniu z wcześniej produkowanymi pistoletami maszynowymi. Strzelał z zamka zamkniętego, co zwiększało celność ognia pojedynczego. Posiadał bezpiecznik skrzydełkowy, pełniący jednocześnie funkcję przełącznika rodzaju ognia. Pistolet maszynowy Bechowiec posiadał zamek zewnętrzny (podobnie jak w pistoletach samopowtarzalnych czy polskim pistolecie maszynowym PM-63 RAK). Zasada działania automatyki oparta była na odrzucie zamka swobodnego. Dostosowany do naboju pistoletowego 9 × 19 mm Parabellum, a kilka ostatnich egzemplarzy dostosowano do 7,62 × 25 mm naboju pistoletowego Tokariewa. Zasilanie z magazynków pudełkowych, dwurzędowych o pojemności 32 naboi
KIS
Pistolet maszynowy opracowany przez Polikarpa Rybickiego ps. "Konar", Witolda Szafrańskiego ps. "Igo" i Stanisława Skorupkę ps. "Smrek".
Nazwa pistoletu pochodzi od pierwszych liter pseudonimów konstruktorów. Produkowany w konspiracji w latach 1943-1944. Części produkowano w Starachowicach, a wykańczanie, montaż oraz bruzdowanie luf wykonywano w warsztacie polowym w rejonie Gór Świętokrzyskich przy oddziale AK "Nurta". Pierwotnie pistolet nazwany został Likwidatorem, nazwa KIS została nadana w marcu 1944 roku. Później nazwę "Likwidator" nosiła seria 8 pistoletów maszynowych, wzorowanych na KIS-ie, wykonanych od kwietnia do lipca 1944 roku przez Zdzisława Dydę w warsztacie rusznikarskim AK w Opatowie.
Pistolet maszynowy Choroszmanów
Polski pistolet maszynowy wyprodukowany w warsztacie rusznikarskim Grzegorza Choroszmana, który tworzył go wspólnie z synami. Był używany przez partyzantów z oddziału im. Tadeusza Kościuszki (późniejsza brygada AL) na Polesiu.
Od jesieni 1943 do lutego 1944 wykonano 22 egzemplarze pierwszego wzoru, opartego na pm-ie konstrukcji radzieckich partyzantów (rozwiązania w nim zastosowane pochodziły z PPSz wz. 41 i PPD-40). Komory zamkowe wykonywane były z fragmentów ram rowerowych.
Miotacz ognia wzór K
Plecakowy miotacz ognia produkowany podczas II wojny światowej, w okupowanej Polsce, w warsztatach Armii Krajowej.
W 1942 Komenda Główna AK powołała Szefostwo Produkcji Konspiracyjnej nadzorujące konspiracyjną produkcję broni. Na jego polecenie rozpoczęto produkcję kilku rodzajów broni, w tym miotaczy ognia.
Wśród kilku typów tego rodzaju broni najpopularniejszy był tzw. wzór K. Był przeznaczony dla pododdziałów saperskich i miał służyć do niszczenia pojazdów pancernych oraz zwalczania stanowisk broni ciężkiej. Sekcja każdego miotacza ognia składała się z czterech osób: dowódcy, miotaczowego i dwóch amunicyjnych (każdy z amunicyjnych przenosił jedną butlę ze sprężonym powietrzem i dwie bańki z mieszaniną zapalającą).
Liczba wyprodukowanych egzemplarzy jest trudna do oszacowania. Wiadomo na przykład, że w warsztacie Antoniego Więckowskiego mieszczącym się przy ul. Senatorskiej w Warszawie wykonano do wybuchu powstania warszawskiego około 400 sztuk tej broni.
